എന്റെ നക്ഷത്രം

എപ്പോഴോക്കെയോ
എന്നെ പൊതിഞ്ഞു നില്‍ക്കുന്നൊരു ശൂന്യതയുണ്ട്..
അവിടേയ്ക്കു കടന്നു വന്നെന്നെപ്പുണരുന്ന
ഒരു നക്ഷത്രവെളിച്ചവും .
എന്റെ യാത്രാഗതിയുടെ ആകാശവീഥിയില്‍
എപ്പോഴാണ് ആ നക്ഷത്രം
എന്നെ നോക്കിച്ചിരിച്ചതെന്നറിയില്ല.
ഇത്രകാലവും ആ നക്ഷത്രപ്രഭ .
എവിടെ മറഞ്ഞിരുന്നുവെന്നും അറിയില്ല.
എങ്കിലും ആ പ്രകാശസ്രോതസ്സിനെ
ഞാനെന്റെ ആത്മാവിലേയ്ക്കാവിഹിക്കുകയാണ്.
ഒരിക്കലും തിരിച്ചെടുക്കാതിരിക്കാന്‍
ഞാനാ പ്രകാശ നികുഞ്ജത്തെ
എന്റെ ഹൃദയച്ചെപ്പില്‍
അടച്ചു വെയ്ക്കുകയാണ്
ആരുമറിയാതെ
അതവിടെ പ്രകാശിക്കട്ടെ
അനന്തത്യിലേയ്ക്കു നടന്നടുക്കും വരെ