Monday, October 27, 2014

..........................

ഒരുകാറ്റിന്‍ തിരശ്ശീല പോലും
നമുക്കിടയിലില്ലാതിരിക്കുമ്പോള്‍
എന്നിലെ തീരാത്ത പ്രണയം
നിന്നിലൂടൊഴുകുന്നു നാഥാ.....

നിന്റെ തേന്‍മൊഴികളെന്‍
കാതില്‍ നിറയ്ക്കുന്നു
ചെറുകാറ്റു മൂളുന്ന
പാട്ടൊന്നു മധുരമായ്..

നിന്‍ സ്നേഹമൊരു തൂവല്‍
സ്പര്‍ശമായ് വന്നെന്നെ
തഴുകിത്തലോടുന്നു
മാറോടു ചേര്‍ക്കുന്നു..

പടരുന്നൊരഗ്നിയായ്
ഉള്ളില്‍ ജ്വലിക്കുന്നു
ജ്വാലയായ് പടരുന്നു
പ്രണയമായ് ഉരുകുന്നു.

വര്‍ഷമായ് നീയെന്നി-
ലാടിത്തിമിര്‍ക്കുന്നു
ഹര്‍ഷമായ് പൊഴിയുന്നു
നീഹാരബിന്ദുവായ്..

പിന്നെ നീയെങ്ങോ
മറയുന്നു ചകിതയായ്
തിരയുന്നു നിന്നെഞാനീ
മുഗ്ദ്ധ വനികയില്‍...

കാണാതെയുഴറുന്നു..
കണ്ണുനീര്‍ വാര്‍ക്കുന്നു
എങ്ങുപോയ് നീയെന്റെ
ദിവ്യമാം പ്രണയമേ...

നീയെന്നെയറിയില്ല..
നീയെന്റെഹൃദയത്തി-
ന്നുള്‍ക്കാമ്പിലെരിയുന്ന
നീയെന്ന ദീപവും കാണുകില്ല

ഇനിയുമീ വനികയില്‍
നിന്നോര്‍മ്മപേറുമെന്‍
ഹൃദയം മഥിച്ചു ഞാന്‍
കത്തിരിക്കും സഖേ,
കല്പാന്തകാലം
നിനക്കായി മാത്രം

No comments:

Post a Comment